Vuurtorenloop Vlieland

Lieve help, ik zal maar niet zeggen dat mijn vader visserman is geweest en ik geboren en getogen ben op Urk. Daar stond ik dan samen met nog wat mensen gezellig zeeziek te zijn op de boot naar Vlieland met windkracht 7. Wat voelde ik me akelig zeg! En wat wilde ik graag van die boot af.

1

Op de boot naar Vlieland

Na een wandeling naar de sporthal waar we onze startnummers af konden halen ging het alweer veel beter en voelde ik me gewoon weer mezelf. Zo snel als het kwam, zo snel was het ook weer weg!

Ik had me vooringeschreven voor de 5 zeemijl (9,25 km), maar toen ik daar eenmaal zat, begon het toch te kriebelen om de 10 zeemijlen (18,5 km) te lopen. De route leek me ook veel mooier en uitdagender en ik had gelijk weer wat kilometers in de benen. Gelukkig kon ik mijn inschrijving nog omzetten. Na wat geklets met andere lopers en warm lopen in de regen had ik er megaveel zin in. Mijn benen voelden goed, dus ik was er helemaal klaar voor. Wel een beetje met zenuwen aan de start, waar omroeper Harm Noor ons weer vermaakte met wat leuke verhaaltjes en interviewtjes.

2

De omroeper Harm Noor

Na het startschot gingen we op weg naar het strand. Het was gelijk al mooi. Heerlijk door de duinen en leuke kleine heuveltjes. Wel heel veel wind en regen. Maar eigenlijk voelde ik me vanaf de start topfit. Na 1,5 kilometer kwamen we bij het strand aan, eerst een pittige klim en daarna het strand op. BAM! Wow, regen en wind plus zand beukten tegen me aan. Maar wauw, dit hoort bij zo’n loop op een eiland kon ik alleen maar denken. Natuurlijk was het best zwaar, maar toch ervaarde ik het niet zo. Bij 3 kilometer kwamen we van het strand af en dacht ik dat het wel iets minder zwaar zou worden. Maar nee hoor! Wind, wind, wind en drijfnat van regen. Bij kilometer 4 zag ik Jeroen staan in de regen om mij aan te moedigen. Altijd fijn is dat als je weet dat iemand op bepaalde punten op je wacht. Ik dacht dat dat ook het enige punt zou zijn, maar hij heeft zich ook suf gerend om me op verschillende plekken aan te moedigen.

4

Vol tegen de wind in, genieten!

Tussen kilometer 6 en 7 staat de vuurtoren. Diegene die wel eens op Vlieland is geweest, weet hoe je er moet komen. Via een stevige klim! Na deze klim een lange afdaling waarna een prachtig stuk kwam door de duinen. Daar kon ik aanhaken bij een meneer om samen kop over kop de volgende 7 kilometer te doorstaan. Na 5 kilometer eindelijk 2 kilometer wind mee, daar konden we nog mooi boven de 15 km/u lopen om vervolgens de andere lange kant van bult naar de vuurtoren op te lopen.

5

De stijle kant van de bult met de vuurtoren

Ondertussen liepen daar ook allemaal lopers van de 5 zeemijlen, dat was dus een pittig stukje waarbij je iedere keer moest roepen om er langs te kunnen. Daarna het stijle stuk weer naar beneden. Door de gladheid van de regen durfde ik daar niet voluit te lopen. Ook dat stukje was vol met hardlopers.

6

De tweede keer langs de vuurtoren

De laatste kilometers gingen door het dorpje en door het bos op zachte ondergrond. Ik hoorde Harm Noor al praten in de verte en kon nog een mooi tempo halen. Ondertussen werden we aangemoedigd door het publiek en andere lopers. Op luide en leuke wijze werd ik binnengehaald als eerste vrouw door Harm Noor!

 

Wauw, wat had ik fijn gelopen. Het lijkt wel hoe slechter de omstandigheden hoe fijner ik loop. Het zal er natuurlijk ook mee te maken hebben dat je door de omstandigheden niet voluit kunt lopen. Op naar de volgende race. Ook heb ik een wel erg leuke prijs gewonnen, namelijk een weekend Vlieland! Ik voelde me helemaal thuis op Vlieland. Wat dat betreft durf ik wel te zeggen dat ik een geboren en getogen Urker ben, want Urk was vroeger ook een eiland 🙂

7

En weer een prachtige bokaal rijker

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.